Το Σάββατο 16/10 γιορτάζεται παγκοσμίως η ημέρα του επισιτισμού, η οποία θεσπίστηκε πριν από 30 περίπου χρόνια από τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ.
Στη χώρα μας κάποιοι, εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να συγχέουν την έννοια του εορτασμού της συγκεκριμένης ημέρας, παραφράζοντας την Παγκόσμια Ημέρα Επισιτισμού (World Food Day) σε Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής και αγνοώντας ότι ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO) θέσπισε τη συγκεκριμένη ημέρα όχι για να αναδείξει την αξία της ισορροπημένης διατροφής ή τη δράση των αντιοξειδωτικών, αλλά για να τονίσει το μείζον πρόβλημα της πείνας που μαστίζει παγκοσμίως περίπου 950 εκατομμύρια κόσμου !!
Αν και τα τελευταία χρόνια παρατηρείται παγκοσμίως μια σχετική μείωση στον αριθμό των ανθρώπων που υποσιτίζονται, παραταύτα σύμφωνα με στοιχεία του FAO ο αριθμός παραμένει ιδιαίτερα μεγάλος…
Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Επισιτισμού έχει θέμα « Ενωμένοι απέναντι στη πείνα» και φιλοδοξεί να ευαισθητοποιήσει φορείς, βιομηχανίες τροφίμων, ειδικούς αλλά και απλούς πολίτες για το πως όλοι μαζί ενωμένοι μπορούμε να βοηθήσουμε ουσιαστικά στη καταπολέμηση της πείνας και του υποσιτισμού.
Η παραγωγή προϊόντων διατροφής θα πρέπει να αυξηθεί κατά 70 τοις εκατό για να ταΐσει έναν πληθυσμό εννέα δισεκατομμυρίων ανθρώπων μέχρι το 2050… Με την “έλλειψη” εδάφους, οι αγρότες υποχρεώνονται προκειμένου να πάρουν μεγαλύτερες παραγωγές, να “υπερ”καλλιεργήσουν στο ήδη καλλιεργούμενο έδαφος . Η εντατική όμως παραγωγή προϊόντων διατροφής έχει σημάνει και την αυξανόμενη εξάρτηση από φυτοφάρμακα και λιπάσματα, καθώς και τη κατάχρηση του νερού, στοιχεία που μπορεί να υποβιβάσουν το έδαφος και τους υδάτινους πόρους…
Ο FAO συνδυάζει το θέμα της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας Επισιτισμού με την ανάγκη προώθησης μιας νέας «πράσινης» επανάστασης, επισημαίνοντας πως η λύση απέναντι στην ανάγκη για μεγαλύτερη παραγωγή τροφίμων αλλά και πρόσβαση για τον καθένα σε βασικά αγαθά διατροφής, δεν είναι αρμοδιότητα ενός φορέα, αλλά κάτι που πρέπει να διεκπεραιωθεί μέσα από μια γόνιμη συνεργασία κυβερνήσεων, ερευνητικών κέντρων, ομάδων αγροτών, αλλά και της κοινωνίας των πολιτών. Ταυτόχρονα επισημαίνει την ανάγκη για ενίσχυση και εκπαίδευση των μικρομεσαίων αγροτών, οι οποίοι φαίνεται πως τα επόμενα χρόνια θα διαδραματίσουν τεράστιο ρόλο στη κάλυψη των αναγκών της διαρκώς αυξανόμενης ζήτησης βασικών προϊόντων διατροφής.